Senin Kim Olduğuna Ben Karar Veririm

Senin kim olduğuna ben karar veririm!

Çünkü sen bilemezsin. Çünkü senin artık sana ait bir varlığın, kimliğin yok. Sen, ben var olduğum sürece varsın. Ve sadece benim izin verdiğim sınırlar içerisinde var olabilirsin. Asla sınırlarımdan dışarıya çıkamazsın. Buna izin vermem. Çünkü sen yoksun.

Kendi giysilerini giyemezsin mesela. Çünkü genel olarak aptal olduğun için doğrusuna karar veremezsin. Benim seçtiklerimi beğenmek zorundasın. Zaten ben her zaman senin için en mükemmel olanı seçerim. Bu arada söylemiş miydim; gördüğün en cefakar, en cömert, en dürüst insan benim. Ama sen, buna rağmen bana saygı göstermeyecek kadar aptalsın. Nereden bileceksin ki zaten? Sen yoksun ki!

Kendine ait fikirlerin de yok senin. Oy vereceğin adaya bile ben karar veririm. Sen okusan da anlamazsın ne dediklerini. Boşver, ben en doğru olanı biliyorum. Kendine ait hayallerin de yoktur. Hele ki kendi kişisel rüyalarında bile ben yoksam, o zaman seyret fırtınayı. Senin var oluş amacın, sadece bana hürmet etmek.

Asla hasta olamazsın. Zaten en büyük sorunları, sıkıntıları ben üstlendiğim için senin fiziksel ya da psikolojik bir sorun yaşaman tamamen uydurma olurdu ve şımarıklık. Kanlar içinde kalsan bile abarttığından emin olurum. Ben de canım yandığı zaman söylemem. Kendime ve herkese dünyayı dar ederim, o ayrı. Ama söylemem. O yüzden sen de söylemeyezsin. Ama senin dünyayı, bırak bana, kendine bile dar etme hakkında yok.

Hataların var. Benim yok. Ben hata yapmam. Yaptıysam bile bunun sorumlusu yine sensin. Beni yanlış yönlendirmişsindir. Ama ben senin gibi bir aptalı dinlemeyecek kadar akıllıyım halbuki, nasıl oldu bu, şimdi ben de bilemedim. Neyse, sonuç olarak aptalsın.

Ben bağırırım, ben hakaret ederim, ben küfrederim; tüm varlığınla, seni var eden her şeyinle seni koca bir cehenneme iterim. Vururum; ellerimle, ayaklarımla, sözlerimle, ya da o an elime geçen her hangi bir şeyle. Yemek sofrasındaki bir tabakla mesela ya da bir terlikle, Çünkü terbiye etmek bunu gerektirir. Ben terbiye ediciyim. Sen aptalsın.

Seni devamlı bana huzur vermemekle suçlarım. Çünkü senin gizli gizli kendi kuytu dünyanda yaşadığını bilirim. Ben kendi kara bulutlarımda nefes almaya çalışırken, çevremdeki herkesi de bu bataklığa çekerim. Çünkü ben haklıyım, ben mutsuzken kimse mutlu olmaya tenezzül bile etmemeli.

Senin kim olduğuna yalnızca ben karar veririm.

Çünkü sen yoksun...