Hayaletlerim ve Ben

Eğer aradığın şey buysa, seni özgür bırakıyorum.



Bir kaç gündür acayip tıkırında giden hayatımın önünde bir kaç tümsek buldum. Tek tek hepsini tarih sırasına göre dizdim, önüme koydum, ortak noktalarını buldum.

İksiri içmeden önceki Zeynep'in endişelerini taşıyordu bir çoğu. Cevapsız telefonlar, günlerce beklediğin şeyin saçma sapan engellere takılması, bedenimin ruhsal değişimlere verdiği tepkiler...

Yollar ve Zaman

Sık sık kendime şunu hatırlatırdım: Ben bu değilim!

Aynaya her baktığımda olmadığım kişiyi görürdüm. Giysilerinin içine sığmayan, göz altları şişmiş, saçlarındaki beyazları sayan ve kendi gözlerinin içine her baktığında önce "Ben bu değilim." sonra, "Ben buyum." diyen biri.

Ben hayallerini korkularına feda etmiş biri değildim. Her sabah uyandığında, hiç olmak istemediği şehirde uyanan ve o şehre zincirlenen, hayallerindeki işi sevmediği okulda okuyarak katleden ve kendi hayallerinden nefret eden, tam arzularını yeniden bulmuşken kendini ifade etme ve kanıtlama çabasında harap ve bitap düşen biri değildim. Yüreğindeki o cılız sesin peşinde aşktan kalbi kırık, sevmeyi ve sevilmeyi hak etmediğine inanan, her seferinde ayağa kalkıp her seferinde aynı taşa takılıp düşen ben değildim. Ailesi avuçlarının içinde dağılan, ne kalmaya ne de gitmeye cesareti olan, gidene "Dur." demek zorunda olan ben değildim. Kendinden nefret eden, her gece ağlayarak ölmek için dua eden ve bir gece bunu kendi denemeye cesaret eden ve her sabah "Yine olmadı." diyerek uyanan ben değildim.