Day 7
İnanır mısınız, Müslüm Gürses dinliyorum. Nedense ondan Nilüfer'i dinlemek istedim önce, sonra otomatik playlistten Affet çalmaya başladı ve diyor ki "Sen çölüme yağmur oldun."
Çöle yağmur yağarsa okyanusa dönüşür mü kuraklık?
Artık ne sesler duymak istiyorum ne de işaretleri takip etmek istiyorum.
Birlikte aşkı tartıştığım, gönül dostum, arkadaşım da ben gibi pervane misali yanmayı tercih edenlerdendi. Ama teorinin pratikte olmadığını benden sonra fark etti. Bana geçen gün aşkta huzur istediğini söyledi, "Beni anladın mı şimdi?" dedim. Ben kendimi anlamıyorum, beni anlamasını beklemem de saçma aslında. Ama ateşten çıkıp ikimizin de serin sulara dalmak istemesi biraz komik aslında.
Başımdaki ağrı sanki hiç geçmiyor gibi, ilaçlar etki etmiyor gibi. Dikkatimi başka yöne çekemiyorum. İhtiyacım olan tek şey uyumak gibi. Bu yüzden eve gelir gelmez uyuyorum. Sanki uyuyunca zaman daha hızlı geçecek ve her şey çözüme kavuşacak gibi.
7. günden sevgiler. Her şey daha güzel ve anlaşılır değil halan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder